Twee broden

Gisteren bij ons vertrek vanaf onze campsite in brandberg, kwamen we kinderen tegen die we de dag ervoor een mentos hadden gegeven. Ik dacht ik geef de jongen een 5 liter watervat. Bij de kruising aangekomen stond hij er met z'n zusje en nog vier kleinere broertjes. Mozes zo heet hij was blij maar had honger. Ik keek Ellie aan en gaf ons laatste brood aan hem en een blikje champions. Ze gingen het snel opeten.

We dachten we kopen wel een nieuw brood. Maar dan ken je Namibië niet. Zelfs na 200km en drie donkere winkeltjes nog steeds geen brood. 

Ik had in het begin van sesfontein wel iets gezien met vers brood. Dit was een kleine simpele lodge met aardige eigenaar. Ze waren net brood aan het bakken. Nog 20 minuten  wachten. Na 30 minuten weer terug gegaan maar brood nog niet klaar. We wachten nog wel even. Het is  tenslotte vakantie. In het zonnetje achter de lodge

Na nog een dik half uur later kwam een lieve mevrouw vol trots haar brood laten zien. Ik heb nog nooit zo genoten van een broodje. Jammer dat er maar eentje op tijd klaar was. Morgen maar weer op zoek of toch maar een yoghurt ontbijt ;)

Vanavond de zon onder zien gaan. We staan alleen op een prachtige camping in de bergen. Gezien hoe de eigenaar op het terras acht wilde stekelvarken met maispap voerde. Het was net mikado ;)

Wat zullen we morgen weer beleven...